اگر می خواهید موهایتان یک ماهه سفید شود ، اگر از زندگی سیر شده اید . اگر می خواهید سخت ترین فشار دنیا را تجربه کنید ، بشتابید ، بشتابید ! فرصت شغلی نشستن روی نیمکت رئال مادرید !

تقریبا از هر مربی سابق رئال بپرسید ، این شوخی تلخ را تائید می کند . از فشار هواداران پولدار در برنابئو (که ارث پدرشان را از تیم طلب می کنند) گرفته تا دولتمردان (که می خواهند سر مردمشان به رئال گرم باشد) و روزنامه های کاتالونیایی (که منتظر کوچکترین نقطه ضعف هستند ) . طبیعی هم هست که توقعات بالا باشد ، آن هم از پر افتخار ترین باشگاه جهان که همیشه گرانقیمت ترین بازیکنان فوتبال جهان را گرد هم می آورد .

مربی بزرگ ، مربی ایست که بتواند با این فشارها بسازد و در کنار هزاران دغدغه فکری که در سر دارد ، بهترین ترکیب را بچیند . اما وقتی که هوادا خودی ، با بی عدالتی کامل شروع بیه کتک زدن مربی می کند ، این فشار غیر قابل تحمل می شود . آن هم نه هر مربی بلکه کسی که غرور ژرمن ها را زیر پا له کرده است . کسی که گواردیولا را در خانه خودش تحقیر کرد (کاری که مربی سابق هم نکرد!)

کارلو در کوپا و جام باشگاه های اروپا ، ارزشهای خود را ثابت کرد . در مقابل بارسلونا رئال در ۶۰ دقیقه آغازین به حریف سر بود و همین ۶۰ دقیقه باعث می شد که رئال لایق جام باشد . گل گرت بیل هم حق را به حقدار رساند . نتیجه تاریخی ۵-۰ مقابل بایرن هم اتفاقی نیست که به سادگی ها فراموش شود ، همان طور که پیروزی ۷-۰ باواریایی ها در مقابل بارسا در تاریخ ثبت شده است .

چرا لالیگا از دست رفت؟
در مورد لالیگا شاید کارلو کمترین تقصیر را داشته باشد . مشکل بزرگ او ” بله فربان گو ” بودنش است که شاید اگر هر کدام از ما جای او بودیم ، همین تصمیم را می گرفتیم . فرض کنید که مهندس حوزه آی تی هستید ، به گروه شما کار در شرکت گوگل پیشنهاد می شود ، به شرطی که برخی از اعضای گروه را نداشته باشید . حاضرید چنین فرصتی را از دست بدهید ، آن هم در حالی که می دانید هرگز و تا آخر عمر فرصت مشابهی نخواهید یافت ؟

آنجلوتی چاره ای نداشت . یا باید با مهره هایی که مدیر در اختیارش قرار داده بود ، می ساخت . یا باید قید بزرگترین رویای دوران مربیگریش را می زد . او گزینه اول را برگزید .

کارلو از همان ابتدا می دانست که حق استفاده از ایکر را ندارد . آن هم با دستوراتی که از بالا رسیده بود . می دانست که رسیدن به موفقیت سخت تر خواهد بود اما امیدش را از دست نداد و فرمول پیدا کرد . به ایکر در دو جام فرصت داد تا به بالادستی ها نشان بدهد که فرق بودن با نبودن او چیست . حالا سکان عرشه دست آنهاست . می توانند کاپیتان را در تابستان بفروشند و لوپز را حفظ کنند تا جامهای دیگر هم مثل لالیگا از دست برود یا کاپیتان را حفظ کنند و به جامها امید داشته باشند .

تحمیل ایارامندی به کارلو نیز ظلم دیگری بود که در حق او صورت گرفت . او در حالی به رئال آمد که مدیر و زیدان با هم تیم را چیده بودند : ایسکو ، ایارامندی ، کارواخال و کاسمیرو خریدهای جدید بودند .

آنجلوتی در همان روزهای اولش تائید کرد که از کارواخال شناختی نداشته و از عملکردش متعجب شده است . در مورد کاسمرو نیز همین طور . مسلما ایسکو هم خرید استانداردی بود که هر تیمی دوست داشت آن را به خدمت بگیرد اما ایارامندی …

در تابستان گذشته پس از پیوستن ایارامندی به رئال ، مقاله ای نوشتم و تنها توجیهم برای این خرید را ” نجات تیم ملی اسپانیا ” دانستم . شناخت چندانی از این بازیکن ۴۰ میلیونی نداشتم و تنها هدف از این خرید را استفاده از او به عنوان جایگزین ژابی در تیم ملی اسپانیا در جام جهانی دانستم . اما حقیقت این که ایارا یک پنجم انتظارات را هم بر آورده نکرد . عملکردش هیچ جایی برای دفاع باقی نگذاشت . آن هم در حالی که آنجلوتی تا جایی که می توانست به او بازی داد تا پرز را خوشحال کند اما زهی خیال باطل !

اگر ایکر در ترکیب لالیگا بود و رئال جایگزین مطمئن تری برای ژابی داشت ، تردیدی ندارم که سرنوشت دیگری رقم می خورد اما همین که بدون این عناصر هم رئال تا پایان برای لالیگا جنگید ، جای تقدیر دارد .

قدرت ندادید ، زمان هم نمی دهید ؟
کارنامه آنجلوتی با تیمی که ۵۰ درصد ترکیبش تغییر پیدا کرده بود ، آن قدر ها هم بد نبود که این روزها برخی روند فحاشی را به او آغاز کرده اند .

وقتی مورینیو رفت ، در مقاله ای نوشتم که مربی جدید “زمان و قدرت ” می خواهد . قدرت که به او داده نشد . خریدها را خودش انجام نداد و بخشی از ترکیب هم با دستور مدیر چیده می شد . حالا برخی می خواهند فاکتور ” زمان ” را هم از کارلو بگیرند .

مورینیو در فصل اولش ۵-۰ به بارسا باخت . در فینال هم مثل یک تیم حقیر عمل کرد . با په په ای که در میانه زمین بازی می کرد و ایکر کاسیاسی که سه توپگیری معجزه آسا داشت . اما هیچ کس این گونه به او فحاشی نکرد . حالا آنجلوتی طوری مورد مواخذه قرار می گیرد که گویی رئال را در عرض یک فصل به دسته سه رسانده است !

پرویز مظلومی ، مربی سابق استقلال با شخصیت عجیب و غریبی که داشت پس از آن که پرسپولیس را شکست داد ، گفت :” من برای شکست دادن پرسپولیس آمدم ، حالا ماموریتم را انجام دادم و با سری رو به بالا می توانم ، استقلال را صرفنظر از ادامه فصل ترک کنم ! ”

حقیقتا به نظر من آنجلوتی همین حالا می تواند صرفنظر از هر نتیجه ای از فینال از رئال جدا شود و ما تا ابد او را به عنوان کسی خواهیم شناخت که غرور هیتلر مآبانه آلمانی ها را خرد خاکشیر کرد . گواردیولایی را به مرز سکته رساند که کابوس سالهای اخیرمان را تشکیل می داد . آنجلوتی همین حالا می تواند از رئال برود و تا ابد در تاریخ جاودانه بماند ، چه دسیما را بیاورد ، چه نیاورد …